Naar Sihanoukville - eten op het strand

De wekker gaat om 05.00 uur. We ontbijten bij de man van het guesthouse waar we gisteren bustickets hebben geregeld en gelijk ontbijt hadden besteld. Met uiteraard een beetje onderhandelen ( en vervolgens weer fooi geven! ) rijden voor $65 met z'n allen eerst met een minbus naar Phnom Penh en vervolgens met een grote AC touringcar naar Sihanoukville helemaal in het zuiden (totaal ca 450 km). Omdat ze hier vier mensen op 3 plekken proppen hadden we wat extra's betaald zodat we gewoon drie eigen stoel hebben en een van ons voorin kan gaan zitten. We zijn benieuwd of dit goed gaat komen.
Als het busje komt stappen we in. Kris helemaal voorin zodat ze foto's kan maken en wij met z'n drieen op een bankje. Dat is volgens afspraak, maar......wat blijkt .....de bankjes staan zo dicht op elkaar dat Wim en Herman onmogelijk hun benen tussen de banken kunnen zetten! Yolande gaat in het midden zitten en Wim en Herman aan de buitenkant met hun benen gewoon helemaal schuin........in de ogen van Cambodjanen past dat heel royaal!
Via een aantal haltes halen we nog 12 passagiers met bagage op en als iedereen een mini plekje heeft veroverd rijdt de minibus met 17 personen weg.
Na een tussenstop en een kleine aanrijding met een tuk-tuk arriveren we al om 11 uur bij het busstation in Phnom Phen (uur eerder dan gepland). Een horde tuktuk chauffeurs bestormt de bus op zoek naar passagiers.... We lopen 100 meter op zoek naar de touringcar. We hebben mazzel want een vroegere bus staat er nog...dus we stappen in en rijden gelijk weg....uurtje voor op schema. Deze bus is half leeg....dus we hebben nu gewoon een hele bank per persoon. Ook weleens fijn.

We rijden Phnom Penh uit. Wim en Yolande waren precies 2 jaar geleden ook hier en het valt heel erg op dat het land heel snel verandert. Er is bijv een groot modern wit ziekenhuis, er zijn heel veel mega grote bouwprojecten gaande met afbeeldingen van luxe huizen met zwembaden waarbij westerlingen staan afgebeeld. Ook de weg waarover we rijden bestond toen helemaal uit rood zand, terwijl deze nu helemaal tot Sihanoukville geasfalteerd is. Zeer zeker deels hele mooie ontwikkelingen maar de verschillen tussen arm en rijk worden zienderogen ook steeds groter.

Precies op de geplande tijd (16.00 uur) zijn we bij het busstation van Sihanoukville. Met een tuktuk rijden we naar het centrum. Herman en Kris zijn aan de beurt om een guesthouse te zoeken. Ze kiezen Lucky guesthouse. Simpele kamers maar keurig schoon! We lopen direct naar het Serendipity strand, een combinatie van eettenten, bars en bbq's gevuld met veel locals maar ook met veel toeristen. Heerlijke relaxstoelen op het strand, een koel zeebriesje en een drankje.....dat is echt genieten. We eten verse vis van de BBQ en lopen nog even langs de ATM (pinautomaat) voor wat extra dollars! Dollars worden hier het meest gebruikt. Vaak krijg je wel Riels terug als wisselgeld.

Opeens horen we levende muziek uit kroeg The Led Zephyr komen. Het blijkt een Canadese gitarist te zijn. Daar kunnen we niet voorbij. Verzoeknummers worden voor ons gespeeld. Het is er echt veel te gezellig en als de zanger uiteindelijk te dronken is om nog fatsoenlijk te kunnen spelen taaien we af. We lopen even (uit pure nieuwsgierigheid) terug langs het strand. Ja hoor, het is hier een grote feestende bende.....bij alle bars en terrassen. Het gezelschap is erg gevarieerd ..... veel te dikke russen, backpackers, veel westerse mannen met hele kleine Aziatische vrouwen.....
Ja hier gebeurt wel het een en ander...... Wij houden het voor gezien en gaan snel slapen.