Op pad naar het eiland Negros - Dauin

We checken uit en laten de eindafrekening op maken. Erg handig, we hoefden in het resort en bij de duikschool alleen maar bonnetjes af te tekenen en rekenen in een keer af. Een taxi brengt ons naar de Ferrypier in Tagbilaran. Bagage inchecken, stoeltjes regelen en "maar" 45 minuten te laat vertrekt de ferry. Lekker zittend op de stoeltjes op het buitendek varen we in 2 uur naar Dumaguete. Eric, een oud collega van Wim, komt ons bij de ferry ophalen. Eerst even lunchen, waarbij de tonijnkaken worden aangeraden. Ze smaakten inderdaad heerlijk. We rijden door naar het huis waar Eric met vrouw Marah, hun kinderen en 2 bull-terriers wonen. Een super ruime locatie met grote tuin en voorzien van alle gemakken. Wij slapen in de native hut voor de komende 4 nachten. Een schattig klein huisje met een heerlijke veranda en een prachtig uitzicht over zee. Apo Island ligt voor de deur. Er wordt heerlijk voor ons gekookt. We eten aan een grote houten tafel in de overdekte open hut, die Eric een tijd geleden heeft neergezet. We kletsen nog een tijd, waarbij de mannen hun herinneringen natuurlijk ook wel even ophalen. Heel erg leuk.
We krijgen volop aandacht van een van de 2 bull-terriers. Waar we lopen is hij, en uiteindelijk slaapt hij ook op het balkon bij ons huisje.

Relaxdag, die hebben we nog niet echt gehad
Als het zonnetje al weer hoog aan de hemel staat worden we wakker. Eric verwent ons met koffie en een lekker ontbijtje op de veranda van onze hut. We rijden met 'n drieen naar Sea Explorer, een grote duikschool in Dauin. We boffen echt want morgen gaat er een boot naar Oslob, waar we walvishaaien kunnen gaan spotten. Gelukkig is er nog plaats dus we maken een reservering. Gelijk het papierwerk geregeld en onze uitrusting gepast. Vervolgens brengt Eric ons naar het plaatselijke strand, waar vooral de Filipijnen en de buitenlanders die hier wonen komen. Er staan hele grote houten tafels die overdekt zijn met rieten kappen, dus we reserveren er een. Eric haalt de rest van de familie op en ook vriend Peter komt met zijn gezin. Daarna sluiten nog een Nederlander en Canadees aan. Het is een bont gezelschap wat de hele dag bij elkaar zit te kletsen. Geweldige verhalen over het leven in de filipijnen.
Pal aan het strand liggen koraalriffen dus deze keer gaan de snorkels op. Visjes voeren met bananen, lekker genieten van het zelf gemaakte eten, beetje zonnen en zwemmen. Het is een heerlijke luie dag.
We rijden aan het einde van de middag terug en worden weer verwend met een heerlijke maaltijd. Beetje kletsen en bijtijds naar bed.

Walvishaaien, een onvergetelijke ervaring
Om 6 uur gaat de wekker, want om 7.15 uur moeten we ons melden bij de duikschool. Eric brengt ons weg en met slechts 7 duikers aan boord vertrekt de boot richting Oslob. Na bijna 1,5 uur varen stoppen we bij een eiland met een hagelwit strand voor de 1e duik. Daarna varen we door naar Oslob, waar het aan de wal een drukte van belang is. Lange rijen met snorkelaars staan te wachten voordat ze om de beurt een half uur mogen gaan snorkelen bij de walvishaaien. De duikers krijgen gelukkig meer tijd. Wij springen met z'n allen het water in en blijven op circa 5 meter diepte, zodat we geen last van de snorkelaars hebben. Na een paar minuten doemt de 1e walvishaai al op. Wouw, die zijn echt groot. We genieten met volle teugen. Inmiddels zien we nr 2, 3, 4 en op een moment zien we er zelfs 5 tegelijk. Grote exemplaren maar ook 2 kleintjes. De walvishaaien worden hier tot 12 uur gevoerd. Niet echt een natuurlijke omgeving, maar wel de kans om deze waanzinnig mooie beesten een keer te zien. Er zwemmen een stuk of 10-15 exemplaren rond. Na 12 uur kiezen ze het ruime sop en is er voor de snorkelaars niets meer te zien. Wij gaan terug aan boord en varen al een heel stuk terug. Het is super warm weer maar de zee is behoorlijk onstuimig. Grote golven klotsen over de dekken heen.
We stoppen voor de 3de duik, maar er staan enorme golven en er is heel veel stroming. Ik twijfel of ik wel het water in zal gaan, maar Wim zorgt ervoor dat ik er toch snel inspring. Hup vlug naar beneden. Beneden is echter ook een enorme stroming waar we ons op mee laten drijven. Te dicht bij het koraal kunnen we niet komen, de stroming is te hard en je kunt het koraal dan niet goed ontwijken. We zitten dicht bij een aantal hotsprings, dus het zand op een diepte van een meter of 10 voelt gewoon warm aan. Ook komt er heel warm water uit de grond borrelen, heel bijzonder hoor.
We zien een paar roggen, maar verder wordt het zicht steeds slechter. Als we boven komen, moeten we snel reageren. De boot komt voorbij varen, hup hangen aan het touw en dan snel via de trap het water uit. Pffff....best pittig maar wel gelukt.
Als we terug zijn, chillen we 2 uurtjes bij het duikresort, waarna Eric en Marah ons samen ophalen. Weer wordt er heerlijk voor ons gekookt......mmm zo veel lekkers verse ingredienten en vers fruit!

Oudjaarsdag - Apo Island en feestje bij Eric
Na een lekker ontbijt op de veranda brengt Eric ons weer naar het duikresort. Drie duiken bij Apo Island, een van de beste duikspots van de filipijnen, staan op het programma. De zee is behoorlijk ruig en de golven zijn zeker 1,5 meter hoog dus we schommelen behoorlijk. Apo island bereiken we desondanks in ca 45 minuten. Met slechts 7 duikers aan boord hebben we weer alle ruimte. Apo eiland ziet er echt heel schattig uit met z'n kleine resorts en een fraaie boomhut op de hoek.
Het water is gelukkig bijzonder helder. We zien hier nog heel erg veel mooi en vooral veel zacht koraal. Ook hier spotten we weer een aantal schildpadden, zeeslangen en heel veel ander moois. Aan het einde van de middag varen we door nog hogere golven weer terug. Materiaal inleveren en afrekenen. Oeps dat waren wel 2 hele dure dagen. We moeten sanctuary fee betalen voor de duiklocaties, lange vaartochten, materiaalhuur, begeleiding door een divemaster etc.
Bij het resort nemen we nog lekker even plaats op de strandbedden, waarna Eric ons weer op komt halen.
Kort daarna arriveren de 1e gasten al bij het huis van Eric. Nederlanders, een Canadees en een Noor met hun filipijnse vrouwen en kinderen zijn uitgenodigd voor New Years Eve. We krijgen heerlijke vers gemaakte bitterballen en er staat een hele grote tafel met heel veel lekkernijen. Uiteraard gaat de Karaoka aan en wordt er flink meegezongen. Om 12 uur gaat er enig vuurwerk de lucht in en toasten we op het nieuwe jaar. Het is ook dit jaar weer een bijzondere jaarwisseling. Myrna is een uurtje later aan de beurt (Thailand) en Nancy (USA) zelfs 16 uur.