Dag 10: Jasper – Marmot Bassin Wabasso
Door: Yolande en Nancy
Blijf op de hoogte en volg ESTAFETTE
02 Juli 2008 | Canada, Valemount
133 KM - 29 juni 2008
Om 5 uur ging de wekker. Yolande tegen Nancy:”Kom op! Er uit! Jij wilde toch wild spotten, opstaan jij”! En zo zijn we dus ook om kwart over 5 vertrokken. Al snel kregen we een hert in ons vizier. Snel een fotootje maken en daarna rende het hert weer het bos in. Na 10 minuutjes zien we nog een hert, het vroege opstaan heeft dus nut gehad. Maar nu willen we ook wel iets anders zien dan alleen maar herten. En ja hoor! Een Woodland Caribou. Dit is een elandachtige, maar dan kleiner. Rughoogte is 1 meter en hij kan wel 250 kg wegen als hij volwassen is. Hij had een enorm gewei op zijn kop. Prachtig om te zien. Daar ga je echt voor op de loop!
Weer een paar fotootjes en daarna zijn we maar weer doorgereden.
Na een paar minuten zien we opeens een zwart puntje in de berm zitten. Nancy schreeuwt door de camper heen: “Een Beer! Een Beer!” Het is een Black Bear. We rijden er zachtjes op af en proberen gelijk wat fotootjes te schieten. De beer blijft gewoon een beetje grazen en gras eten. De beer loopt een stukje verder en opeens zien we een boom bewegen. Er komt zelfs nog een mini-beer uit de boom klimmen. We kijken nog verder. Het is er niet een, nee het zijn er zelfs twee. De 2 kleine beertjes lopen keurig achter mama beer aan en steken de weg over. Vlak voor onze camper langs. We blijven nog een tijdje staan om de beren te bewonderen.
Na 15 min rijden we weer verder, omdat mama beer en haar 2 kleintjes dieper het bos in gaan. Nou dat vroege opstaan heeft dus echt succes gehad.
Het is nog heerlijk rustig op de weg en we rijden via Medicine Lake door naar het Maligne Lake. Dit is een van de grootste gletsjer-meren van de wereld. Het is zo’n 20 meter lang en plaatselijk zelfs 90 meter diep. We beginnen met een wandeling langs het meer. We krijgen volop de kans om de kleine eekhoorntjes te spotten, te fotograferen en te filmen en als extra cadeautje lopen er ook nog twee herten regelmatig om ons heen. Wim gaat terug voor een douche in de camper terwijl Nancy en Yolande volop genieten van de fraaie vergezichten over het meer en de eekhoorntjes, marmotten en hertjes. Eigenlijk wilde we ontbijten bij het restaurant, maar daar verkochten ze alleen maar zoetigheid. We ontbijten om 10.00 uur bij de camper en rijden terug via Medicine Lake naar de Maligne kloof. Daar wacht ons een flinke wandeling. De kloof is heel smal en diep maar wel indrukwekkend. Via een vijftal bruggen lopen we in ruim een uur naar beneden. De terugweg (helemaal omhoog) gaat beduidend sneller. Na 35 minuten hebben we de camper weer in het vizier. Het is inmiddels zeker rond de 30 graden dus we zijn blij dat we onze wandelschoenen (speciaal allemaal voor deze vakantie aangeschaft) in kunnen ruilen voor slippers.
Na de wandeling hebben we wel weer trek in iets en gaan naar het plaatselijke restaurant. Helaas zijn we nu te laat voor het ontbijt, maar de sandwiches en salades smaken ook heerlijk. Een brutale eekhoorn loop constant over de tafels op het terras en gaat er gewoon met een heerlijk patatje vandoor. Nancy legt het lachwekkende tafereeltje netjes vast op film. We besluiten terug te rijden naar Jasper want de afvaltank moet leeg, de site moet op een Internet-point bijgewerkt worden, de benzinetank gevuld en we kunnen nog wat vers brood en fruit gebruiken. Het is wel vakantie maar soms roepen ook de plichten!
Op de terugweg zien we een camper langs de weg staan, en ja hoor we spotten weer drie beren. Wederom een moeder met twee kleintjes die achter elkaar aanrennen. Een van de kleintjes klimt heel snel hoog in een boom, waarna de andere kleine beer en moeder beer volgen. De boom wordt daarbij wel flink beschadigd. Ze laten zich langzaam achteruit weer de boom uitzakken en trekken zich van ons echt helemaal niets aan. Tsja de dag was al goed maar nu worden we nog een keer echt verwend met dit fraaie schouwspel.
Terug in Jasper besluiten we om even efficiënt te werk te gaan. Yolande doet boodschappen, Wim tankt benzine en Nancy gaat met de usb-stick met ons verhaal naar het Internetcafe om de site bij te werken. Kunnen we als dit lukt heel snel weer verder. Nou dat is dus even anders. Wim kan niet op de afgesproken parkeerplaats parkeren en gaat ergens anders staan. Yolande is afgeladen met boodschappen en kan de camper niet vinden en Nancy zit achter een veel te trage Internet verbinding. Uiteindelijk zijn we dan nu ruim een uur toch klaar en kunnen we in de bloedhitte Jasper verlaten. We hebben gisteren op de borden zien staan dat alle campings vol zijn, maar we gaan toch op zoek naar een plekje. Bij Whistler Campground had Yolande bij een aardige man toch bijna een plek geregeld totdat er een norse dame kwam die vond dat de camping toch echt vol was en ze ons wegstuurde naar de overflow campground. Daar waren we gisteren al geweest dus daar hadden we geen zin meer in.
Wim stelde voor om naar de volgende camping door te rijden, maar bij de hoofdweg zagen we al een bordje Complet. Geen optie dus. De volgende camping ligt 8 km van de doorgaande weg aan Marmot bassin. We besluiten deze nog te proberen en anders wordt het waarschijnlijk een nachtje wild kamperen, wat dus eigenlijk niet mag. We komen aan bij de camping en de dame aan de poort vraagt ons om de reservering. Die hebben wij niet. Nou ik heb misschien nog wel een plekje vrij zegt ze. En ja hoor. Nummer A31 is voor ons. Willen jullie ook een houtvergunning, vraagt de vriendelijke dame. Dat betekent dat je op je plekje mag stoken en zoveel hout van de stapel kunt pakken als je maar nodig hebt. Uiteraard willen we daar graag gebruik van maken want stoken mag lang niet overal. De camping kost $21 en de stookvergunning $12,- We zijn blij dat er ruimte voor ons is want de andere dag zien we dat er bij het bord langs de Icefields Highway (93) gewoon staat aangegeven dat de camping “Complet” is.
We installeren ons op plekje A31 en gooien gelijk het vuur aan. Nancy heeft een absolute voorkeur voor spare-ribs, maar die zijn nog ingevroren. Ze gaan desondanks uit de diepvries en worden in het zonnetje en in het vuur ontdooid. Ach het kan gezonder maar we overleven het wel. We hebben er een flinke dag opzitten dus genieten van wijn, bier, stokbroodje Brie, spare-ribs en verse salade. Nadat iedereen zich in de camper heeft gedoucht (er zijn geen aansluitingen en douches op deze camping) wandelen Wim en Yolande nog een rondje over de camping. Hoewel er maar circa 200 plaatsen zijn kun je nog bijna verdwalen ook. De afstanden op zo’n camping met niet al te veel plaatsen zijn toch behoorlijk groot. Voldaan vallen we allemaal om de beurt om.
================================
Om 5 uur ging de wekker. Yolande tegen Nancy:”Kom op! Er uit! Jij wilde toch wild spotten, opstaan jij”! En zo zijn we dus ook om kwart over 5 vertrokken. Al snel kregen we een hert in ons vizier. Snel een fotootje maken en daarna rende het hert weer het bos in. Na 10 minuutjes zien we nog een hert, het vroege opstaan heeft dus nut gehad. Maar nu willen we ook wel iets anders zien dan alleen maar herten. En ja hoor! Een Woodland Caribou. Dit is een elandachtige, maar dan kleiner. Rughoogte is 1 meter en hij kan wel 250 kg wegen als hij volwassen is. Hij had een enorm gewei op zijn kop. Prachtig om te zien. Daar ga je echt voor op de loop!
Weer een paar fotootjes en daarna zijn we maar weer doorgereden.
Na een paar minuten zien we opeens een zwart puntje in de berm zitten. Nancy schreeuwt door de camper heen: “Een Beer! Een Beer!” Het is een Black Bear. We rijden er zachtjes op af en proberen gelijk wat fotootjes te schieten. De beer blijft gewoon een beetje grazen en gras eten. De beer loopt een stukje verder en opeens zien we een boom bewegen. Er komt zelfs nog een mini-beer uit de boom klimmen. We kijken nog verder. Het is er niet een, nee het zijn er zelfs twee. De 2 kleine beertjes lopen keurig achter mama beer aan en steken de weg over. Vlak voor onze camper langs. We blijven nog een tijdje staan om de beren te bewonderen.
Na 15 min rijden we weer verder, omdat mama beer en haar 2 kleintjes dieper het bos in gaan. Nou dat vroege opstaan heeft dus echt succes gehad.
Het is nog heerlijk rustig op de weg en we rijden via Medicine Lake door naar het Maligne Lake. Dit is een van de grootste gletsjer-meren van de wereld. Het is zo’n 20 meter lang en plaatselijk zelfs 90 meter diep. We beginnen met een wandeling langs het meer. We krijgen volop de kans om de kleine eekhoorntjes te spotten, te fotograferen en te filmen en als extra cadeautje lopen er ook nog twee herten regelmatig om ons heen. Wim gaat terug voor een douche in de camper terwijl Nancy en Yolande volop genieten van de fraaie vergezichten over het meer en de eekhoorntjes, marmotten en hertjes. Eigenlijk wilde we ontbijten bij het restaurant, maar daar verkochten ze alleen maar zoetigheid. We ontbijten om 10.00 uur bij de camper en rijden terug via Medicine Lake naar de Maligne kloof. Daar wacht ons een flinke wandeling. De kloof is heel smal en diep maar wel indrukwekkend. Via een vijftal bruggen lopen we in ruim een uur naar beneden. De terugweg (helemaal omhoog) gaat beduidend sneller. Na 35 minuten hebben we de camper weer in het vizier. Het is inmiddels zeker rond de 30 graden dus we zijn blij dat we onze wandelschoenen (speciaal allemaal voor deze vakantie aangeschaft) in kunnen ruilen voor slippers.
Na de wandeling hebben we wel weer trek in iets en gaan naar het plaatselijke restaurant. Helaas zijn we nu te laat voor het ontbijt, maar de sandwiches en salades smaken ook heerlijk. Een brutale eekhoorn loop constant over de tafels op het terras en gaat er gewoon met een heerlijk patatje vandoor. Nancy legt het lachwekkende tafereeltje netjes vast op film. We besluiten terug te rijden naar Jasper want de afvaltank moet leeg, de site moet op een Internet-point bijgewerkt worden, de benzinetank gevuld en we kunnen nog wat vers brood en fruit gebruiken. Het is wel vakantie maar soms roepen ook de plichten!
Op de terugweg zien we een camper langs de weg staan, en ja hoor we spotten weer drie beren. Wederom een moeder met twee kleintjes die achter elkaar aanrennen. Een van de kleintjes klimt heel snel hoog in een boom, waarna de andere kleine beer en moeder beer volgen. De boom wordt daarbij wel flink beschadigd. Ze laten zich langzaam achteruit weer de boom uitzakken en trekken zich van ons echt helemaal niets aan. Tsja de dag was al goed maar nu worden we nog een keer echt verwend met dit fraaie schouwspel.
Terug in Jasper besluiten we om even efficiënt te werk te gaan. Yolande doet boodschappen, Wim tankt benzine en Nancy gaat met de usb-stick met ons verhaal naar het Internetcafe om de site bij te werken. Kunnen we als dit lukt heel snel weer verder. Nou dat is dus even anders. Wim kan niet op de afgesproken parkeerplaats parkeren en gaat ergens anders staan. Yolande is afgeladen met boodschappen en kan de camper niet vinden en Nancy zit achter een veel te trage Internet verbinding. Uiteindelijk zijn we dan nu ruim een uur toch klaar en kunnen we in de bloedhitte Jasper verlaten. We hebben gisteren op de borden zien staan dat alle campings vol zijn, maar we gaan toch op zoek naar een plekje. Bij Whistler Campground had Yolande bij een aardige man toch bijna een plek geregeld totdat er een norse dame kwam die vond dat de camping toch echt vol was en ze ons wegstuurde naar de overflow campground. Daar waren we gisteren al geweest dus daar hadden we geen zin meer in.
Wim stelde voor om naar de volgende camping door te rijden, maar bij de hoofdweg zagen we al een bordje Complet. Geen optie dus. De volgende camping ligt 8 km van de doorgaande weg aan Marmot bassin. We besluiten deze nog te proberen en anders wordt het waarschijnlijk een nachtje wild kamperen, wat dus eigenlijk niet mag. We komen aan bij de camping en de dame aan de poort vraagt ons om de reservering. Die hebben wij niet. Nou ik heb misschien nog wel een plekje vrij zegt ze. En ja hoor. Nummer A31 is voor ons. Willen jullie ook een houtvergunning, vraagt de vriendelijke dame. Dat betekent dat je op je plekje mag stoken en zoveel hout van de stapel kunt pakken als je maar nodig hebt. Uiteraard willen we daar graag gebruik van maken want stoken mag lang niet overal. De camping kost $21 en de stookvergunning $12,- We zijn blij dat er ruimte voor ons is want de andere dag zien we dat er bij het bord langs de Icefields Highway (93) gewoon staat aangegeven dat de camping “Complet” is.
We installeren ons op plekje A31 en gooien gelijk het vuur aan. Nancy heeft een absolute voorkeur voor spare-ribs, maar die zijn nog ingevroren. Ze gaan desondanks uit de diepvries en worden in het zonnetje en in het vuur ontdooid. Ach het kan gezonder maar we overleven het wel. We hebben er een flinke dag opzitten dus genieten van wijn, bier, stokbroodje Brie, spare-ribs en verse salade. Nadat iedereen zich in de camper heeft gedoucht (er zijn geen aansluitingen en douches op deze camping) wandelen Wim en Yolande nog een rondje over de camping. Hoewel er maar circa 200 plaatsen zijn kun je nog bijna verdwalen ook. De afstanden op zo’n camping met niet al te veel plaatsen zijn toch behoorlijk groot. Voldaan vallen we allemaal om de beurt om.
================================
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
