Mandalay - Koninklijk Paleis maar ook veel stof!!!

Eerst genieten we van ons ontbijt op de 7e verdieping met uitzicht over Mandalay. Daarna, op verzoek van Oliver van Laguna Lodgein Ngapali Beach, de overnachtingen voor Bagan geregeld, zodat onze vliegtickets voor de vlucht van Bagan naar Ngapali in het gekozen hotel in Bagan kunnen worden afgeleverd. Erg benieuwd of dit allemaal gaat lukken, want zelf een vlucht boeken konden we al niet meer.

Daarna op pad. Doel was het oude paleis. Mandalay stikt van de brommertjes en het is er heel erg stoffig. In november heeft het voor het laatst geregend en de eerste regen wordt pas in juni verwacht. Ik mag er niet aan denken. De bladeren van de bomen zijn hier allemaal bruin ipv groen! Allemaal stof. Het lopen met sandalen is ook niet echt heel lekker, erg veel zand. De temperatuur is wel heerlijk en loopt in de middag op naar 31 graden, en doordat het droog is voelt het lekker aan. Het is in de avond zo'n 21 graden. In Inle werd het in de avond echt koud.....brrr 7 graden of zo.

We wandelen door de straatjes, bekijken een pagoda in de buurt en merken dat wij weer de bezienswaardigheid zijn. Het hotel ligt namelijk toch een beetje uit het centrum, dus hier zien ze weinig of geen toeristen. Inmiddels hebben we door dat lopen naar het oude paleis echt te ver is. Taxi's rijden er bijna niet in Mandalay terwijl het er in Yangon van stikte. Hier fungeren de scooters als taxi's, dus we regelen een rit naar het paleis. We krijgen helmpjes op en voor een paar euro staan we snel aan de andere kant van de stad.

Het paleis is nagebouwd. Het origineel is in de oorlog gebombardeerd. Er ligt een enorme gracht om het immens grote terrein. Leuk om gezien te hebben, en de toren te beklimmen maar verder is het niet echt heel spectaculair en behoorlijk slecht onderhouden.

Volgende doel is Mandalay Hill. We gaan weer onderhandelen en 2 hele vriendelijke mannen brengen ons op hun scooters naar de top van de berg op 236 meter hoogte. De scooters trekken het maar net. We bekijken de pagoda op de top en stoppen bij een restaurantje. Helaas wat een pech, maar het was niet te eten.... Rijst met in stukken gehakte kippennek of zo. Dit is gelukkig de 1e keer dat het eten niet lekker was. We hebben echt al heel vaak lekker gegeten, maar kiezen wel vaak voor fried rice of fried noodle. Dat maken ze altijd in een wok en wordt goed doorgebakken en verwarmd. Uiteraard drinken we ook elke dag 2 blikjes cola om de bacteriën te verdrijven.

We wandelen de hele heuvel naar beneden. Zo'n 1500 treden door allerlei gangen waar de plaatselijke bevolking woont, maar ook souvenirs verkoopt of kleding maakt. We zien een pasgeboren baby in een doek hangen. Het lijkt erop dat moeder net ter plaatse is bevallen. Al met al veel trieste beelden in een stad als Mandalay.

Beneden treffen we een aardige man die ons de bezienswaardigheden in de omgeving graag wil laten zien en ons na afloop in zijn hele mooie busje naar de rivier zal brengen voor de sunset.

We bekijken de Kyauktawgi-pagode met een reusachtig groot beeld van een zittende boedha, gehouwen uit een blok marmer. Het weegt 800 ton en er waren in 1865 10.000 arbeiders nodig om deze boedha vanaf de mijn in Sagyin naar Mandalay te brengen. Te bizar voor woorden.

De volgende stop is de Kuthodaw pagode die omringd wordt door 728 witte miniatuurpagoden met in elke pagode een grote steen, waarop de complete tekst van de Tripitaka staat, het Boedistische heilige schrift. Hierdoor noemt men dit ook wel het grootste boek van de wereld. Het is indrukwekkend om te zien, alleen stikt het hier opeens van de westerse toeristen die met groepen tegelijk binnenkomen. Dat zijn we helemaal niet gewend. Vaak zijn we de enige waardoor wij de bezienswaardigheid zijn en op de foto worden gezet.

Onze chauffeur brengt ons naar een andere pagode. Heerlijk rustig en nog veel mooier. Staat dus niet in de gidsen. We bezoeken ook nog het hele oude teakhouten klooster Shwenandaw, wat eigenlijk bij het oude paleis hoorde. Het is in 1880 verplaatst en is daardoor aan het bombardement ontkomen.
We kopen een paar handgemaakte kaarten met bamboe afbeeldingen. Een alleraardigst lief meisje verkoopt ze en spreek opvallend goed Engels. Onze gids weet dat ze het al jaren doet en daardoor veel met toeristen praat. Gelukkig gaat ze gewoon naar school, maar vandaag is het zondag en is ze vrij.

Tijd voor de sunset aan de Ayeyarwady rivier.
Onze chauffeur brengt ons naar de plek voor een mooie sunset. Een super chique restaurant Mya Nandar met prachtig terras en heeeeel veeeeel kelners, zoals eigenlijk overal. Met een lekkere Pina Colada en springrolls genieten we van het uitzicht. Aanrader om te gaan eten, maar voor ons was het nog iets te vroeg. Prima prijs voor heel veel luxe!

We wandelen langs het water, veel stof, veel rommel, veel oude huisjes, veel olievaten, veel van van alles wat er niet hoort. Richting stad wandelen we verder en opeens zien we een restaurant wat wel wat lijkt. We zitten buiten bij een Chinees restaurant en eten weer heerlijk! We lopen in het donker tussen de scooters en auto's verder op zoek naar een taxi maar dat lukt echt niet. Uiteindelijk ga ik dan toch maar overstag en regelen we twee scooters. Achterop, in het donker, zonder helmpjes rijden we terug naar het hotel. Poeh dat hebben we weer overleefd. Snel douchen en kleren wassen want alles is vies.