Dag 5: Spences Bridge naar Salmon Arm

246 KM - 24 juli 2008

Op een enkele hele luide toeter van de treinen na hebben we toch wel lekker geslapen. Nog steeds vroeg wakker dus om 7 uur zat Yolande al vrolijk aan de koffie. Ontbijt, douchen en vandaag zouden we op verzoek van Wim bijtijds gaan rijden. Op dat moment kwam er, aan de ander kant van de rivier, een fraaie stoomlocomotief met een stuk of 10 wagons voorbij. Fototoestel in de aanslag. Wim was helemaal happy. Iemand van de camping kwam vertellen dat de trein zeker nog een uur zou blijven staan. Wim, Yolande en Nancy zijn daar vervolgens heen gelopen. Wat bleek…… het was een unieke gebeurtenis want ter gelegenheid van het 150 jarig bestaan van BC (Britisch Colombia) reed deze trein door de hele provincie. Een deel van de 150 inwoners die het dorp telt liep in klederdracht. Een wagon ging open en daar begon een band te spelen….. gewoon in de ochtend in een dorp van helemaal …… niets!!!! Na wat foto’s gemaakt te hebben zijn we weer terug gelopen naar onze RV (Recreation Vehicle) en op pad gegaan.

De zon ging nu echt schijnen en met zo’n 26 graden begon het lekker warm te worden. Hoewel alle Canadezen klagen over de erge late start van de zomer vinden wij dat er niets mis is met het weer. Gewoon comfortabel reisweer. We komen in een soort savanne gebied, heel droog en dor met af en toe groene stukken geïrrigeerde grasvelden. We passeren Cache Creek en vervolgen de route langs de Thomson River naar Kamloops. Onderweg vinden we een super picknick plek met een fraai uitzicht over het dal. Kamloops is niet bijzonder. We stoppen maar weer eens bij een grote supermarkt om in te slaan. Heerlijk vers brood, vers vlees, groente….. alles is er in overvloed. De supermarkten zijn echt onaangenaam groot. Wij zoeken ons suf. Het zelf machinaal brood snijden gaat niet zonder slag of stoot. Ook snappen we nu pas hoe het moet met al die zelf afgewogen producten, van croutons tot limonadepoeder, alles is los verkrijgbaar. Neem een clipje om het zakje af te sluiten en schrijf daarop de code van het product. We lopen nog even naar de “slijterij” voor een flesje wijn en kratje bier want dat verkopen ze niet in de gewone supermarkt. De prijzen van alcohol zijn echt schandalig hoog. Toch jammer dat we niets van Schiphol hebben meegenomen.

We besluiten om door te rijden naar Salmon Arm, nog maar een goed uur verder. In Salmon Arm woont Mariska, Myrna’s beste vriendin van de lagere school. Zij is ruim viereneenhalf jaar geleden samen met Pa Rene, Ma Joke en Zus Sabrina naar Canada geëmigreerd. Wij rijden het dorp in en stoppen bij de plaatselijke VVV om de weg te vragen naar hun stulpje - een eigen Bed and Breakfast. Ik vraag aan een aardige dame de weg naar `The Inn at the Ninth Hole`. Oh that´s a beautiful place, so nice and clean and such friendly people!!!

De Vanderkraatsjes (zoals ze nu heten), hebben duidelijk indruk gemaakt. Na nog enige minuten de berg op te zijn gereden arriveren we bij `The Inn at the Ninth Hole`. Tja, daar staan we dan bij een fantastisch groot en fraai huis, met mooie tuin en ruime oprijlaan. We parkeren onze camper zoals afgesproken in de achtertuin. Daar zie je dat ding maar amper staan, zo veel ruimte is er beschikbaar. We lopen naar de ingang, maar helaas treffen we daar geen Vanderkraatsjes aan. Mariska is aan het werk en Rene en Joke zijn naar het ziekenhuis omdat Sabrina zich daar met een dikke buik met royaal ingedaalde baby ging melden. Een uurtje later is het hele gezelschap inclusief de vriend van Sabrina - Jamie – terug. Na een hartelijk welkom en een kort praatje is het duidelijk dat Myrna in actie moet komen. Ze krijgt een autosleutel in haar hand en het verzoek om Sabrina in haar eigen auto naar haar huis in Vernon (circa 50 km verder) te brengen. De baby laat nog even op zich wachten. Mariska en Jamie rijden met de andere auto er achteraan zodat de dames samen terug kunnen rijden.

Wim, Yolande en Nancy krijgen een rondleiding door het huis en realiseren zich steeds meer dat alles in Canada toch echt een flinke maat groter is dan in Nederland. Alleen in het privé deel van het huis verdwalen we al!! We eten heerlijk buiten op het terras met Joke en Rene en kletsen nog tot een uurtje of half elf over het verschil tussen het leven in Nederland en Canada. Het is ons wel duidelijk dat de Vanderkraatsjes hun draai hebben gevonden en Nederland absoluut niet missen. We slapen in alle rust in onze camper in de achtertuin. (Dat is toch beter dan op een camping naast een rangeerterrein). Myrna en Mariska eten samen in Vernon en zijn richting een uur ook weer thuis.
================================